ابهر شهر خانه های سفید

از انجا که منطقه ابهر همواره یک منطقه آباد و تاریخی بوده است و از اطراف و اکناف این سرزمین جمعیت زیادی به آن سرازیر می شده ، دارای زاهدان و عارفان بزرگی بوده است. این منطقه محل تجمع اهل عرفان و تصوف و زاهدان و اندیشمندان بوده است .منطقه ابهر از قرن سوم تا ششم هجری قمری یکی از مراکز ترویج عقاید و مراسم تصوف و عرفان به شمار می امده ، عارفان بزرگ و نام اوری در تاریخ تصوف پرورش داده است، گفته می شود شیخ صفی الدین اردبیلی جد پادشاهان پادشاهان صفوی در ایام جوانی خود در ابهر مشغول کسب معلومات عارفان و صوفیان بوده است.

طاهر بن حارث از عارفان به نام ابهر است که از ارکان صوفیه بوده و در سال 303 هجری قمری وفات یافته است. مقبره این عارف نامی در شهر ابهر واقع شده و در طول تاریخ نقش زیارتگاه و خانقاه را داشته است. مریدان این شیخ بزرگوار که همه از همه اکناف دنیای اسلام به سویش می امدند ،بعد از مرگش مقبره او را قرن ها قبله گاه خود و دیگر صاحب دلان و عارفان محسوب کرده اند .بزرگانی چون شمس تبریزی ، شیخ شهاب الدین اهری ، شیخ صفی الدین اردبیلی و ده ها عارف نامی دیگر مدتی در آن مقام چله نشسته اند. برخی وی را هم عصر و هم سنگ عارف گرانقدر "شبلی" می دانند.

طریقت ابهر که در تاریخ تصوف اسلام نقش بسزایی داشته به طاهر بن حارث نسبت داده می شود . مهم ترین کتاب بر جای مانده از این عارف ارزشمند روضات الجنان و جنات الجنان است. رکن الدین سجاسی را از پیروان والا مقام این عارف بزرگوار می دانند .

برگرفته از کتاب چقدر ایران را میشناسیم؟ نویسنده: پروانه پرچکانی